• IN MEMORIAM HARRY VERMANEN (90)

  • Ik zag Harry voor het laatst ,vorige week vrijdag, zittend op zijn stoel met een biertje in zijn hand. Ik zag Harry voor het eerst, 45 jaar geleden, zittend op een barkruk met een biertje in zijn hand. In de tijd ertussen is veel gebeurd. Hans de Vlugt en ik hadden iedere week op dinsdagavond bardienst. Op het hoekje bij de bar zat Harry. Leider van het 1e, 2e en later 4e. Altijd enthousiast verhalen vertellend. Vooral over archeologie, over opgravingen, de Werkgroep Oud-Castricum, de grote vaart. Veel verstand van voetbal had hij niet; hij was tenslotte supporter van AZ. Harry was gek op oa door zijn vrouw Sonja georganiseerde feestavonden. Op een van die feestavonden nam hij zijn oudste dochter mee. De rest is geschiedenis.

    Harry was dienstbaar aan zijn voetballers, was vlagger en ook verzorger. Net iets te enthousiast alvast met de coldspray over de sokken van een net geblesseerde speler spuitend. Als vlagger kreeg hij vaak kritiek, zeker van zijn zoon Harold (keeper)als de vlag omlaag bleef bij een geheide buitenspelsituatie. “Ja ,als ik vlag krijg ik de wind van voren omdat ik te partijdig zou zijn” Typisch Harry. Harry was de archivaris van CSV en deed dat met verve. De geschiedenis moest behouden blijven. Zo zag hij het als opdracht nummer 1 om het archief van CSV “veilig te stellen” toen de fusie tussen CSV en de zaterdag beslecht was. De inhoud van de kast in de gang naast het alarm werd overgebracht naar de werkgroep Oud -Castricum. Foto’s, alle oude clubbladen, correspondentie, kas-bank-giroboeken, diploma’s, onderscheidingen. Alles staat nog steeds veilig gestald bij de WG Oud Castricum. Harry was ook actief bij de dinsdagochtendploeg “Krantje-makers” Cor Nuijens, Jan Boesenkool, Ben Kroesen, Bram Mizee, Derk Hollander, Chris de Leeuw, de mastodonten van de club. Harry bleef CSV later als fusieclub nauwlettend volgen.

    De “wedstrijd” van Harry duurde 90 jaar. Hij heeft 4 jaar in blessuretijd geleefd, de vierde official weigerde zijn bord omhoog te doen om te laten zien hoeveel tijd hij nog had. Hij voelde aankomen dat het erop zat, want in de laatste week gaf hij het verpleegkundig personeel in de Boogaert opdracht zijn snor eraf te halen. Tot grote ontzetting van alles wat hem dierbaar was. Zijn snor was zijn handelsmerk. Harry heeft veel betekend voor CSV maar ook voor de Castricumse (oude) gemeenschap. Hilde (ja die van dat “huis”) heeft hij opgegraven. Neem eens een kijkje en denk zo aan hem terug. Op 1 juli hebben wij hem vanuit zijn riante appartement in de Boogaert uitgezwaaid. Hij ging liever alleen naar het Crematorium. Typisch Harry.

    Weer een CSV’er weg………………..de spoeling wordt dun.

    Geschreven door Martin Touber